Het strand voor ons alleen

Blij dat ik was om terug te kunnen uitwaaien aan zee. Nog eens goed genieten van deze wondermooie witte stranden en het helder blauwe water. 

Vanaf Broome reden we omhoog langs de kust en stopten we als eerste bij Willie Creek. Hier kweekt men witte parels in dit prachtige blauwe water. Helaas konden we geen frisse duik nemen wegens groot gevaar voor krokodillen. Na wat muziek en drankjes genoten we van de prachtige zonsondergang. 

We reden verder door op de hobbelige baan naar het Noorden. Na enkele uren rijden kwamen we aan op een plek met rotsen en eindeloos uitzicht op zee en strand. Slechts enkele mensen mochten hier kamperen omdat het een beschermd gebied is van de Aboriginals. S’nachts maakten we een strandwandeling. Ik werd enorm stil van het lawaai van de zee en de omgeving die de maan verlichtte. 

Daarna reden we nog hoger door en verbleven we twee nachten in een aborginal gebied.  We reden een stuk over het strand maar kwamen niemand tegen. Precies een privé paradijs voor ons alleen! We parkeerden onze auto en genoten de twee volle dagen op het strand alleen met ons vieren. Zwemmen in de zee, onze gekoelde drankjes drinken, spellen spelen, strandwandelingen maken en feest vieren was hoe ik mijn laatste dagen hier kon afsluiten. S’avonds bekeken we de zonsondergang terwijl de maan achter ons opkwam. Beter kon ik het me niet voorstellen.

Helaas was het tijd om terug te keren naar Broome. We hadden geluk dat het dit weekend volle maan was en we de stairway to the moon konden zien. 

Ik wilde de laatste dag nog afsluiten met een kayak tour om walvissen te zien maar helaas zat het weer niet mee. Terwijl de jongens rugby gingen kijken besloten Lotte en ik een dag naar een paardenrace te gaan. Hier keek ik mijn ogen uit. Iedereen was over de top gekleed. (Wat je niet snel gewend bent van Australiërs :P ) Veel geld werd er besteed aan gokken op het snelste paard of andere spelen en uiteraard veel zatte mensen! Veel anders was er niet te zien in Broome. Toch was het een bijzondere ervaring. 

Terug naar huis waren we in de verkeerde bus gestapt, we vroegen advies aan de bus chauffeur. Zijn reactie: “Ow dan duurt het wel heel lang voor jullie thuis zijn, ik zet jullie wel bij jullie hostel af”. De bus keerde en gaf ons een privé ritje naar ons hostel. Haha het kan hier allemaal! 

s' Ochtends moest ik afscheid nemen van Lotte, mijn maatje uit Australië. Zij bleef nog even in Broome en ik keerde met de jongens terug naar Brisbane. Lotte was iemand die ik als eerste ontmoette in Australië. Een maatje waarbij ik altijd terecht kon. We hebben vele mooie momenten meegemaakt! Daardoor was het afscheid lastig. Maar we gaan elkaar zeker nog terug zien! 

Na een vlucht van 6 uur kwam ik aan in Brisbane, terug bij mijn oude woonst. Alexis, mijn roommate, stond me al op te wachten. Het was raar om in de zetel te slapen op een plek die een thuis is geweest. De volgende dag genoot ik nog even van Brisbane en mijn laatste uurtjes in Downunder. Om de avond af te sluiten gingen Alexis en ik nog samen op restaurant voor ze me aan de luchthaven afzette. 

Het was zo raar om dit alles achter te laten, wetend dat de kans klein is dat ik ooit nog terugkom. Zoveel mooie vriendschappen en momenten opgebouwd die ik nu achter laat. Met heimwee maar vol dankbaarheid stap ik op de vlieger en laat ik het mooie Australië achter me!

Het was me een genoegen!

Tot ooit,

Groetjes,

Elise